به نظر من به طور کلی در خصوص آنالیز تغییر شکل با استفاده از فتوگرامتری برد کوتاه خیلی حرفه ای برخورد نشده است
عموما از اعداد و ارقامی به عنوان دقت اشکارسازی صحبت می شود که تردیدهای بسیار جدی در این خصوص ایجاد می کند.
در صورتی که دقت، تحت تاثیر ابعاد سازه، هندسه نقاط کنترل، دقت آنها، هندسه بلوک فتوگرامتری و دقت تناظریابی نقاط گره ای و عوامل بسیار زیاد دیگر است و به سادگی با استفاده از یک شبکه فرضی می توان نشان داد که در شرایط واقعی دستیابی با دقت در حدود یک میلیمتر چه اندازه دشوار است و نیاز به چه الزامات مهمی دارد
مشکل اساسی دیگر در این خصوص، ایجاد سیستم مختصات مطلق در برد کوتاه برای تعیین جابه جایی های مطلق در دوره های زمانی مختلف است،
یک راه حل اساسی برای این منظور این است که تارگت هایی در روی سازه در هر مرحله با استفاده از روش نقشه برداری کلاسیک تعیین موقعیت شده و از آنها به عنوان نقاط کنترل برای محاسبات شبکه استفاده می شود
نکته اول اینکه عموما تعیین موقعیت مطلق و با کیفیت خود این نقاط، نیاز به یک شبکه کنترل کلاسیک مطلق و با دقت بالا در پروژه دارد، و این موضوع ساده و سریع بودن روش فتوگرامتری برد کوتاه را تحت تاثیر قرار می دهد، در واقع این سوال مطرح می گردد که اگر نیاز است که یک شبکه به روش زمینی احداث و اندازه گیری شود، خوب با همان شبکه عملیات کنترل تغییرشکل انجام شود و آنگاه چه نیازی به برد کوتاه است
نکته دوم اینکه اگر در تعیین موقعیت دقیق و صحیح (مطلق) این نقاط غفلت شود نتایج به شدت تحت تاثیر قرار می گیرند
نکته سوم اینکه عموما جهت جابه جایی در راستای عمق است که این مولفه عموما دقت کمتری داشه و تحت تاثیر بیشتری از هندسه شبکه و عوامل یاد شده در بالا قرار دارد
و اما برتری اصلی فتوگرامتری برد کوتاه به نظر من در تلفیق آن با روش های زمینی کلاسیک است، به طوری که می تواند فارغ از نقاط مشخصی از سازه به عنوان تارگت، جابه جایی را در هر قسمت از سازه تعیین کند
دوم اینکه محدودیت دید به دلیل عوارض و پدیده های اطراف سازه به برای روش های زمینی بسیار جدیست اما به سادگی می توان شبکه فتو گرامتری را به هر جایی که می توان تصویر گرفت توسعه داد و کیفیت را افزایش داد
برتری های بسیار دیگری نیز وجود دارد که برای همه مشخص هستند
در کل پیشنهاد من استفاده از روش های زمینی و بردکوتاه به طور همزمان و در طول یکدیگر است.
Leave A Comment